Czym są słabsze stanowiska?
Niektóre pola pomimo tego, że są prowadzone w dobrej kulturze rolniczej, nie pozwalają na uprawę i zbiór odmian i gatunków roślin o wysokim potencjalne plonowania. Wynika to z faktu małej ich wartości użytkowej, która jest wypadkowa wielu elementów:
składu granulometrycznego gleby
odczynu
stosunków wodno-powietrznych
zawartości próchnicy
aktywności mikrobiologicznej gleby
Na podstawie wartości użytkowej gruntów zostały opracowane klasy bonitacyjne gleby i na ich podstawie wyróżniamy w gruntach ornych, wykorzystywanych do prowadzenia upraw polowych:
klasa I — najlepsze gleby
klasa II — bardzo dobre gleby
klasa IIIa — dobre gleby
klasa IIIb — średnio dobre gleby
klasa IVa — średnie gleby, o wyższej żyzności
klasa IVb — średnie gleby o niższej żyzności
klasa V — słabe gleby
klasa VI — najsłabsze gleby
klasa VIz — najsłabsze gleby, praktycznie nienadające się do uprawy
Co na słabsze stanowiska?
W obrębie wszystkich gatunków roślin uprawnych wyhodowano odmiany, których cechy genetyczne pozwalają na uprawę na nieco mniej żyznych polach. Odmiany te mają bardzo dobrą zdolność adaptacji do zmieniających się warunków prowadzenia uprawy i przede wszystkim podwyższoną tolerancję na stres suszu. Mają one również niższy potencjał plonowania niż odmiany na średnie i dobre stanowiska, ale i tak pozwalają na osiągnięcie dobrych efektów ekonomicznych. W dalszej części materiału przybliżone zostaną odmiany kukurydzy przeznaczone na słabsze stanowiska.
Jakie wymagania glebowe ma kukurydza?
Jedną z cech kukurydzy jest jej duża tolerancja na jakość stanowiska. Wysokie plony zielonki lub ziarna można osiągnąć na polach uprawnych o mniejszej żyzności. Dodatkowo duży potencjał do adaptacji do niezbyt korzystnych warunków do wzrostu można osiągnąć, wybierając odmiany dedykowane na gorsze stanowiska. Ich profil pozwala na osiągnięcie maksymalnej wydajności uprawy przy ograniczonych zasobach środowiska — zwłaszcza wilgoci glebowej. To właśnie w przypadku słabych gleb (lekkich) deficyt wody jest jednym z czynników najbardziej limitujących plon uprawy.
Jasno określić kierunek użytkowania
Uprawa kukurydzy prowadzona jest w dwóch głównych kierunkach na ziarno i biomasę, która jest surowcem do produkcji kiszonki z kukurydzy. W przypadku gorszych stanowisk należy już na początku dokładnie sprecyzować cel uprawy, pozwoli to w obrębie konkretnych odmian, wybrać najlepszą. Na lepszych stanowiskach można wybrać odmianę uniwersalną, której przeznaczenie może być określone podczas sezonu wegetacyjnego. W tym przypadku można kierować się tezą: "dobra ziarnówka będzie dobrą kiszonką" należy pamiętać jedynie o odpowiednim terminie zbioru.
Oprócz kierunku użytkowania warto również zwrócić uwagę na inne cechy odmian kukurydzy, takie jak:
wymagania glebowe
liczba FAO
stay green
dry down
odporność na wylegania
profil zdrowotności
Firma Osadkowski prowadzi liczne doświadczenia na różnych typach gleb i na ich podstawie oraz informacji zebranych od hodowcy może przygotować ofertę nasion kukurydzy dedykowaną na słabe gleby. Z pełną listą nasion kukurydzy z oferty oraz prezentacją ich cech użytkowych można zapoznać się tutaj: https://osadkowski.pl/material-siewny/nasiona-kukurydzy--c-001097.
Spośród wszystkich testowanych odmian kukurydzy, zdecydowanie najbardziej stabilny poziom plonowania w kolejnych latach na gorszych stanowiskach, uzyskała odmiana SM Bard. Została ona przygotowana przez polskich hodowców z HR Strzelce, dlatego też jest idealnie dopasowana do lokalnych i zmiennych warunków glebowych. SM Bard ma profil cech odmianowych klasyfikujących ją do użytkowania na kiszonkę.
W przypadku odmian ziarnowych warto zwrócić uwagę na RGT Lipexx, DKC 3972 i RGT Afixx.